هارد دیسک

قادر
جدول به چه معناست؟
جدول یک مجموعه داده پایگاه داده رابطه ای نامگذاری شده است که توسط سطرها و ستون ها سازماندهی می شود. جدول رابطه ای یک مفهوم اساسی پایگاه داده رابطه ای است زیرا جداول شکل اصلی ذخیره اطلاعات هستند.

ستون ها ساختار جدول را تشکیل می دهند و سطرها محتوا را تشکیل می دهند. جداول محدودیت هایی را برای ستون ها مجاز می دانند (به عنوان مثال ، نوع داده ستون مجاز) اما ردیف ها را مجاز نمی دانند. هر جدول پایگاه داده باید یک نام منحصر به فرد داشته باشد. اکثر پایگاه های داده رابطه ای دارای محدودیت نامگذاری هستند به عنوان مثال ، ممکن است این نام حاوی فاصله نباشد یا یک کلمه کلیدی خاص مانند TABLE یا SYSTEM باشد.

تبلیغات

Techopedia جدول را توضیح می دهد
جداول رابطه ای داده ها را در ستون ها و ردیف ها ذخیره می کنند. هنگام ایجاد جدول ، ستون ها باید تعریف شوند ، اما ممکن است ستون ها پس از ایجاد جدول اضافه یا حذف شوند. در طول این مدت ، محدودیت های داده ستون ممکن است تعریف شود یا نشود. به عنوان مثال ، هنگام ایجاد یک جدول CUSTOMER_MASTER برای ذخیره اطلاعات مشتری ، ممکن است تعاریفی اضافه شود ، به عنوان مثال ، یک ستون DATE_OF_BIRTH که فقط تاریخها را قبول می کند یا یک ستون CUSTOMER_NAME که ممکن است پوچ نباشد (خالی).

سطرهای جدول عناصر داده واقعی جدول هستند. در جدول CUSTOMER_MASTER ، ردیف ها رکورد هر مشتری را نگه می دارند. بنابراین ، یک سطر از یک عنصر داده در هر ستون جدول تشکیل شده است. اگر یک مقدار سطر وارد نشود ، مقدار "null" نامیده می شود ، که معنی آن با صفر یا فاصله معنی ندارد.

جداول همچنین دارای روابط جدول دیگری هستند که توسط ستون های خاصی تعریف می شوند و برجسته ترین کلیدهای اصلی و خارجی هستند. به عنوان مثال ، جدول CUSTOMER_MASTER دارای یک ستون CUSTOMER_ID است که برای شناسایی منحصر به فرد هر مشتری جدول استفاده می شود. اگر یک جدول دیگر نیاز به مراجعه به مشتری خاصی داشته باشد ، ممکن است یک ستون مربوطه (همچنین به عنوان کلید خارجی شناخته شود) که به شناسه مشتری جدول CUSTOMER_MASTER مراجعه می کند ، درج شود. هارد دیسک جداول دیگر نیازی به ذخیره جزئیات مشتری اضافی ندارند که قبلاً در جدول CUSTOMER_MASTER ذخیره شده اند.
کلید اصلی به چه معناست؟
کلید اصلی ستون جدول پایگاه داده رابطه ای خاص (یا ترکیبی از ستون ها) است که برای شناسایی منحصر به فرد هر رکورد جدول تعیین شده است.

از کلید اصلی به عنوان شناسه منحصر به فرد برای تجزیه سریع داده ها در جدول استفاده می شود. یک جدول نمی تواند بیش از یک کلید اصلی داشته باشد.

ویژگی های اصلی یک کلید اصلی عبارتند از:

این باید برای هر ردیف داده یک مقدار منحصر به فرد داشته باشد.
نمی تواند حاوی مقادیر صفر باشد.
هر سطر باید یک مقدار کلید اصلی داشته باشد.
یک کلید اصلی ممکن است از یک یا چند فیلد که قبلاً در مدل داده زیرین وجود دارد استفاده کند ، یا یک فیلد اضافی خاص می تواند به عنوان کلید اصلی ایجاد شود.

تبلیغات

Techopedia کلید اصلی را توضیح می دهد
مفهوم کلید اصلی برای یک پایگاه داده رابطه ای کارآمد بسیار مهم است. بدون کلید اصلی و مفاهیم اصلی خارجی که از نزدیک با هم مرتبط هستند ، پایگاه داده های رابطه ای کار نمی کنند.

در حقیقت ، از آنجا که یک جدول می تواند به راحتی شامل هزاران رکورد (از جمله نسخه های تکراری) باشد ، برای اطمینان از اینکه یک رکورد جدول می تواند همیشه به طور منحصر به فرد شناسایی شود ، یک کلید اصلی لازم است.

تمام کلیدهایی که از مشاهدات و ویژگیهای دنیای واقعی بدست می آیند ، کلیدهای اصلی طبیعی نامیده می شوند ، در مقابل کلیدهای اصلی جایگزین که به جای خودسرانه به هر رکورد اختصاص داده می شوند.

تقریباً همه افراد در زندگی روزمره غالباً اما ناآگاهانه با کلیدهای اصلی طبیعی سروکار دارند.

به عنوان مثال ، به دانشجویان به طور روزمره شماره شناسایی (ID) منحصر به فرد اختصاص داده می شود و همه شهروندان ایالات متحده دارای شماره های تأمین اجتماعی اختصاص داده شده توسط دولت و منحصر به فرد هستند. آدرس خیابان یا شماره گواهینامه رانندگی نمونه ای از کلیدهای اصلی است که برای شناسایی منحصر به فرد (به ترتیب) مکان یا اتومبیل استفاده می شود.

به عنوان مثال دیگر ، یک پایگاه داده باید تمام داده های ذخیره شده توسط یک بانک تجاری را در خود جای دهد. دو جدول از پایگاه داده شامل CUSTOMER_MASTER است که داده های اصلی و ساکن مشتری (نام ، تاریخ تولد ، آدرس ، شماره تأمین اجتماعی و غیره) و ACCOUNTS_MASTER را ذخیره می کند که داده های مختلف حساب بانکی (تاریخ ایجاد حساب ، نوع حساب ، محدودیت برداشت یا اطلاعات مربوط به حساب و غیره).

برای شناسایی منحصر به فرد مشتریان ، یک ستون یا ترکیبی از ستون ها انتخاب می شود تا تضمین کند هر دو مشتری از ارزش منحصر به فرد یکسانی برخوردار نیستند. بنابراین ، ستون های خاصی بلافاصله حذف می شوند ، به عنوان مثال ، نام خانوادگی و تاریخ تولد.

نامزد اصلی اصلی و اصلی ستونی است که برای نگهداری شماره های تأمین اجتماعی تعیین شده است. با این حال ، ممکن است برخی از دارندگان حساب شماره تأمین اجتماعی نداشته باشند ، بنابراین نامزدی این ستون حذف می شود.

گزینه منطقی بعدی استفاده از ترکیبی از ستون ها مانند افزودن نام خانوادگی به تاریخ تولد به آدرس ایمیل و در نتیجه ایجاد یک کلید اصلی طولانی و دست و پاگیر است.

بهترین گزینه ایجاد یک کلید اصلی جداگانه در یک ستون جدید به نام CUSTOMER_ID است. سپس ، پایگاه داده به طور خودکار هر بار که مشتری اضافه می شود ، یک شماره منحصر به فرد ایجاد می کند و شناسایی منحصر به فرد را تضمین می کند.

با ایجاد این کلید ، ستون به عنوان کلید اصلی در اسکریپت SQL که جدول را ایجاد می کند تعیین می شود و تمام مقادیر پوچ به طور خودکار رد می شوند.

شماره حساب مرتبط با هر CUSTOMER_ID اجازه می دهد تا

رسیدگی ایمن به سوالات مشتری و زمان جستجوی سریع (مانند هر جدول نمایه شده.)

به عنوان مثال ، ممکن است هنگام انجام س bankال در بانک ، از مشتری بخواهند نام خانوادگی خود را ارائه دهد. یک پرسش نام خانوادگی معمول (مانند اسمیت) احتمالاً چندین نتیجه به همراه خواهد داشت.

هنگام پرس و جو از داده ها ، استفاده از ویژگی منحصر به فرد کلید اصلی یک نتیجه را تضمین می کند.

پرسش مرتبط
تفاوت بین کلید ترکیبی ، کلید اصلی و کلید خارجی چیست؟